zondag 29 maart 2009

Voor en na de val

Wie wat bewaart heeft wat. Het is een beetje puzzelen, maar tussen de opgeslagen foto's zijn nog exemplaren te vinden die de situatie vóór de sloop weergeven. Hier een afbeelding die we bij de aanvraag voor de sloopvergunning in viervoud moesten toevoegen. Dus voor onze trouwe 'volgers': twee plaatjes van voor en na de sloop van de geitenhokken-varkenskraamkamer-berenstal-opslagruimte.

donderdag 26 maart 2009

Van onderuh......!!!!!!


En dan...:"Lies, kom snel..de muur gaat om!" Precies op tijd om de val van de aanbouw van het 'melkhuisje' op film vast te leggen.
Hierna werd op vrijdagmiddag de drukke werkweek afgesloten met een glaasje. Het was een volle boel aan de picknicktafel: slopersfamilie, tuinman met vrouw en kinderen, kopers van afgebikte steentjes...en als klap op de vuurpijl stopte er een auto naast het erf met daarin de vorige eigenaresse (87 jaar!) en haar dochter. Na het uitwisselen van wat beleefdheden lieten ze zich overhalen hun oude huis te betreden. Per slot van rekening waren zowel moeder als dochter in ons huis geboren en getogen. Het deed de oude dame zichtbaar goed toen we vertelden dat we erg 'content' en 'heureux' waren met haar propere huis.
De aanblik van de sloop werd haar al snel teveel en toen ze aangaf naar huis te willen, wensten we hen een goede reis terug naar Reims, waar zij vlak bij haar dochter in een prachtig luxe appartement van haar laatste levensfase geniet.

maandag 23 maart 2009

De heg is geplant


Bij vertrek uit K zaten we in de auto ingebouwd tussen de heggeplanten en de huisdieren. Toen Ca de eerste dag van de vakantie het voorwerk had verricht met schep en houweel, en Laurent de heg had geplant aan de straatkant, bleken er nog zoveel planten over te zijn, dat nu ook de Noordzijde van het erf met een heg is afgescheiden. Op het filmpje zijn de vorderingen goed te volgen. Ca's handen hebben deze keer het nodige te verduren gehad, maar het prachtige weer maakte veel goed. Doordat we deze vakantie dagelijks werklui over de vloer hadden, gaat het spreken en verstaan van de Franse taal ons inmiddels steeds beter af. We hebben met de vrouwen streekgerechten uitgewisseld en keren ruim voorzien van Jean-Marie's zelfgeteelde prei-uit-de-klei huiswaarts.
De komende dagen zal het hier regenen, afgewisseld met zon. Dat lijkt ons een uitstekende start voor de nieuwe heg!

donderdag 19 maart 2009

Minder schaduw


Volop bedrijvigheid tijdens deze zonovergoten vakantie. We moeten wel erg wennen aan de wat theatrale manier waarop men hier uiting geeft aan lichamelijke ongemakken. Vandaag moet Jean-Marie naar het ziekenhuis voor een longscan (vermoeden we). Met veel gebaren en verwijzingen naar de aangedane plek wordt hiervan al enkele dagen melding gemaakt. We glimlachen er maar eens om en hebben hem uitgebreid sterkte toegewenst. De vraag is of er vandaag nog wel gewerkt gaat worden, want zijn zoon lijdt uiteraard even hard mee.
Overigens wordt er op andere dagen hard doorgewerkt. We beginnen te merken dat de bijgebouwen erg veel zon tegenhielden. Tussen de bedrijven door en na werktijd genieten we volop van de rust, de voorjaarsgeluiden van vogels en de prachtige sterrenhemel!

maandag 16 maart 2009

Hulp uit onverwachte hoek


Sinds de grote snoei afgelopen winter, lag er nog een fikse stapel snoeihout op de stookplaats te wachten op droge dagen. Nu er ook nog sloophout bijkwam en de slopers de stookplaats de komende week nodig hebben om de gierput die eronder ligt te dempen met sloopafval, werd het hoog tijd eens flink de fik te steken in die enorme houtberg.
Nadat Ca zeven uur sjouw- en bukwerk had verricht en een geschroeide haardos had opgelopen, kon Plutôt het niet langer aanzien. Hij besloot zijn bazinnetje een 'pootje' te gaan helpen. Nouja, helpen, het gaat om het idee hè!

vrijdag 13 maart 2009

Voorjaarsvakantie

Vanmiddag zijn we voor een korte voorjaarsvakantie in W aangekomen. Na een voorspoedige reis draaiden we de wagen volgeladen met heggestruiken, huisdieren, kleding en proviant het erf op. Daar hoorden we Jean-Marie en zijn zoon druk in de weer met slopershamers en drilboren.
Wegens de aanhoudende regen en een sterfgeval in de familie hadden ze de afgelopen week tijdens onze afwezigheid niet veel kunnen doen. Desondanks hier ter vergelijking twee foto's, waarvan de eerste is gemaakt in mei 2008 en de laatste vanmiddag.

maandag 9 maart 2009

Stenen bikken


We hebben onze vrije dagen weer nuttig besteed. Terwijl de slopers de steentjes schoonbikten en te koop aanboden, groef Ca over een lengte van 35 meter een spoor door het gras ter voorbereiding van het planten van de heg. Vooral dat laatste was een zware klus, want onder de grasplaggen zaten verschillende soorten stenen muurvast in de grond. Met de pikhouweel van de slopers lukte het uiteindelijk. Gelukkig bood Jean-Baptiste aan deze week met een apparaat de gleuf breder en dieper te maken.
Laurent kwam zaterdagavond toch nog opdagen. Hij gaat de bestaande heg zaterdag onder handen nemen en helpt dan met het planten van de nieuwe heg.
Lies maakt intussen lange wandelingen met Plutôt en houdt zich bezig met de opvoeding van die kleine draak, want hoogstwaarschijnlijk heeft die 'vlo' dat in België nauwelijks gekregen. Vooral de jacht op katten moet hem nodig worden afgeleerd!

donderdag 5 maart 2009

Start van de sloop

Eindelijk! Bijna een jaar na de voorbereiding van de sloop, zijn onze slopers Jean-Marie en zijn zoon Jean-Baptiste gestart met de 'demolition'. We kunnen het nog nauwelijks geloven. Het oorspronkelijke sloopbedrijf deed niet moeilijk toen we hun offerte alsnog afwezen, toen bleek dat voornoemde vader en zoon het karwei voor de helft van de prijs wilden aanpakken. Overigens regelt moeder Nicole het vervoer en de financiën.
We kunnen de werkzaamheden op de voet volgen, want vanaf eind volgende week zijn we 10 dagen vrij.

zondag 1 maart 2009

Een nieuwe huisgenoot

Zo, onze nieuwe huisgenoot heeft onze harten en ons leven behoorlijk op z'n kop gezet. Plutôt's eerste avond in W was een gedenkwaardige. Door alle ophef bleek dat Lies haar handtas met alle waardevolle papieren in het asiel in Oostende had achtergelaten! De terugreis naar K was dus een knappe rit van 6 uur via de Belgische kust midden door de avondspits via Brugge-Gent-Antwerpen-Rotterdam-Den Haag. Maar alledrie de beesten in hun mandjes achterin gaven geen kik. Zelfs Louis had dit keer geen last van wagenziekte.
Nu bestaat het leven even uit: zindelijk maken en wennen aan alleen zijn. Vooral dat laatste gaat prima!
Komende woensdag vertrekken we met de beestenkaravaan weer richting W. Daar hopen we een begin van de sloop aan te treffen en gaan we het planten van een heg aan de straatkant voorbereiden. Deze keer zal Plutôt ons bij het buitenwerk vergezellen want hij wijkt geen meter van onze zijde.