Eindelijk is het ook Oliver gelukt om een muis te vangen! In tegenstelling tot Louis, gebruikt onze ragdoll zijn vangst niet als aanvulling op zijn door ons verstrekte kattenvoer. Voor de weekhartigen: de prooi die door ons in eerste instantie werd aangezien voor een mol, werd hier weliswaar door de kat als oefenmateriaal gebruikt, maar had op dat moment al de geest gegeven.
Sinds die dag vinden we elke ochtend één of meer, dode (spits)muizen op het erf; Oliver vangt, doodt en speelt ermee en laat de restanten achter voor de liefhebbers. Zelfs de hond heeft er al een met huid en staart verorberd!
Het wolvennest is de 'werknaam' voor ons 2e huis in de Franse Ardennen. Dit weblog beschrijft onze aanloop, pogingen en vorderingen om dit boerenerf om te toveren tot ons eigen paleisje.
woensdag 29 juli 2009
dinsdag 21 juli 2009
Rust op het erf
Toen eind vorige week de oude bulldozer opnieuw de geest had gegeven, zagen we de bui al hangen: dit wordt wéér een vakantie met werklui over de vloer. Gelukkig was het te vervangen onderdeel deze keer sneller gevonden, zodat we zaterdag afscheid konden nemen van Jean-Marie en zijn familie: de sloopklus is geklaard.
We zijn niet dolenthousiast over het resultaat omdat het wegwerken van het puin de nodige problemen heeft opgeleverd en alle funderingen van de gebouwen zijn blijven liggen.
Maar voorlopig genieten we van het uitzicht (op dit moment enigszins beperkt door de hoge maïsplanten, maar dat is tijdelijk) én van de rust! 's Morgens heerlijk uitslapen en overdag geen koffievisite, lawaai en dieseldampen meer.
Op de collage deze keer de gebouwen die zijn blijven staan. Doordat de hooischuur vanaf een andere kant kan worden gefotografeerd, is duidelijker te zien hoe groot deze is ten opzichte van het woonhuis!
Het weer is wat wisselvallig, maar dat geeft ons de gelegenheid elk vertrek in huis eens grondig van spinnenwebben, stof en zand te ontdoen.
We zijn niet dolenthousiast over het resultaat omdat het wegwerken van het puin de nodige problemen heeft opgeleverd en alle funderingen van de gebouwen zijn blijven liggen.
Maar voorlopig genieten we van het uitzicht (op dit moment enigszins beperkt door de hoge maïsplanten, maar dat is tijdelijk) én van de rust! 's Morgens heerlijk uitslapen en overdag geen koffievisite, lawaai en dieseldampen meer.
Op de collage deze keer de gebouwen die zijn blijven staan. Doordat de hooischuur vanaf een andere kant kan worden gefotografeerd, is duidelijker te zien hoe groot deze is ten opzichte van het woonhuis!
Het weer is wat wisselvallig, maar dat geeft ons de gelegenheid elk vertrek in huis eens grondig van spinnenwebben, stof en zand te ontdoen.
donderdag 16 juli 2009
Resultaat van het zandstralen
Nu eindelijk alle bijgebouwen met de grond gelijk zijn gemaakt, kunnen we vanaf een andere plek opnames maken van het woonhuis. Dit is de zuidkant van het huis na het zandstralen. Te zijner tijd worden de cementen voegen vervangen door voegen die deels kalk bevatten en zodoende het vocht kunnen reguleren, zodat de muren in huis droger zullen blijven.
zaterdag 11 juli 2009
Huisvlijt
Na wat voorbereiding in de vorm van recepten zoeken op internet en het aanschaffen van lege jampotten, heeft Lies de aalbessenoogst omgezet in een flink aantal potten confiture. Tot onze verbazing waren de grote groene kruisbessen gedurende de tien dagen van onze afwezigheid, allemaal verorberd door slakken en vogels. Vreemd genoeg hadden ze de rode soort links laten liggen, waardoor er voor ons toch nog een pondje overbleef. Ook die zitten inmiddels veilig achter jampottenglas.
woensdag 8 juli 2009
Monnikenwerk
Nadat de oude verf d.m.v. zandstralen was verwijderd, slijpen Christoph en Thierry op dit filmpje de hardnekkige restanten cement van de steentjes. In deze hitte de zuidgevel bewerken was geen pretje, zeker omdat steentje voor steentje onder handen moest worden genomen!
donderdag 2 juli 2009
Identiteitsverwarring
Het zal niemand zijn ontgaan dat wij sinds een paar maanden in het bezit zijn van een Dwergpincher. Althans, dat dachten WIJ. Zelf is Plutôt een heel andere mening toegedaan. Op de eerste plaats vindt hij dat hij ONS bezit. Bovendien: een Dwergpincher? Zelf denkt hij soms een Dobermannpincher/waakhond te zijn, dan weer een oververmoeide baby, een sloper, een boerenknecht, een washandje, een speelkameraad, een hardloper, sprinter en hoogspringer, een acrobaat, een clown of een scheidsrechter.
Door deze veelzijdigheid is hij nu al niet meer uit ons leven weg te denken!
Door deze veelzijdigheid is hij nu al niet meer uit ons leven weg te denken!
Abonneren op:
Posts (Atom)