Weldadige rust

Alweer bijna een week geleden begon onze eerste herfstvakantie in W. Omdat we in het donker arriveerden ontdekten we pas de volgende dag dat we ons volledige uitzicht terughadden: de maïs was geoogst! We genieten volop van de prachtigste herfstkleuren.

Deze week komen Fabrice en Laurent snoeien en ploegen en hopenlijk wordt een start gemaakt met de sloop van de bijgebouwen in onze aanwezigheid.

Intussen maken we ons niet druk: we slapen uit, lezen en internetten wat, maken een wandeling, stoken de haard nog eens op en kokkerellen als we zin hebben. De wintertijd is ingegaan. De 'langzaamaan-modus' is ingeschakeld!

Schamele oogst

De opbrengst uit de moestuin is dit jaar nog vrij beperkt gebleven. Met uitzondering van deze ene paprika was de rest van de oogst te verwaarlozen. Ach, het levert zo behalve wat vitamine ook nog een aardig stilleven op. En oefening baart kunst. Wacht maar tot volgend jaar!

Begin van de herfst

Eindelijk een mooie dag voor een herfstwandeling in het 'Forêt de St. Michel'. Zo op een zaterdag aan het eind van een natte zomer is het daar prachtig. Op zondag wagen we deze wandeling niet want dan is het bos van september tot maart het domein van de jagers. Onze burgervader schijnt er ook bedreven in te zijn.
Toen we laatst bij het burgemeesters-echtpaar op bezoek waren vertelde hij voor acht dagen met zijn vrouw een vakantie in Tunesië gepland te hebben in oktober. Ze keken er erg naar uit, echter: acht dagen in het buitenland betekende twee zondagen niet jagen en hij verwachtte dat hem dat zwaar zou vallen. Terwijl hij dit vertelde keek hij wat ontdeugend naar zijn vrouw, maar aan haar blik was duidelijk te merken dat de boeking al definitief was!

Verplaatste waslijn

We hebben toch een nadeel ontdekt van het slopen van de bijgebouwen. De waslijn zal sneuvelen. Maar waar gaan we de was dan drogen de komende tijd? De zolder is geen optie; die is in beslag genomen door vleermuizen die het schone goed maar met hun uitwerpselen zouden besmeuren. Nee, dan de multifunctionele hooischuur: heerlijk droog en schoon en het tocht er behoorlijk. De waslijn werd snel verplaatst en van schone was voorzien.

Het werk gaat door

Toen Fabrice laatst een nieuwe voorraad haardhout kwam brengen liep hij nog behoorlijk slecht, doordat hij afgelopen zomer bij het klussen zijn onderbeen had gebroken. Hij was echter al wel in staat wat lichte klusjes te doen. Wij hadden drie klemmende deuren die afgeschaafd moesten worden. Daar had hij een spaarzaam mooie droge dag voor uitgezocht.
Een tafel en een oud kleed werden her en der vandaan gehaald. De klus was snel geklaard en tijdens een kopje koffie hebben we al plannen gemaakt voor de herfstvakantie. Samen met zijn copain/tuinman Laurent heeft hij wilde plannen voor het snoeien van de bomen en het omploegen van het erf. In zijn fantasie ziet Fabrice zichzelf al bezig met het aanleggen van de prachtigste terrassen. Doucement, Fabrice, maar je enthousiasme is wel aanstekelijk.

Pijnlijk!

Het afgelopen weekend is er weer veel gebeurd (waarover later meer). Maar zondag 5 oktober was een dag die we liever snel vergeten. Ca ging met de auto naar St. Michel om vers stokbrood te halen. Hiervoor moet ze een stukje door het bos. Daar werd ze verrast door een kleine ree die van links vanuit het bos tegen de zijkant van haar auto sprong en daarbij onmiddellijk zijn nek brak.
Nadat ze hem voorzichtig aan de kant van de weg had gelegd kroop ze nog wat bibberig achter het stuur om bij thuiskomst op verhaal te komen bij de haard. Toen ze daar een nieuw houtblok op gelegd had en het deurtje weer gesloten had, kwam Oliver nieuwsgierig zó dichtbij om te kijken wat ze deed dat hij zijn neus aan het gietijzer brandde! Wat een rampdag, en het was nog wel de dag na dierendag!

Ander uitzicht

De sloopvergunning is binnen! Begin volgende maand komt Mr. Marage (de slopert) ons uitzicht blijvend wijzigen. Als we nu vanuit de salon naar buiten kijken is dit wat we zien. Daar gaat dus verandering in komen. De asbest daken worden keurig afgevoerd en voor de rest mogen we met het puin doen wat we willen. Grotendeels wordt de gierput gedempt met het beton. De originele rode Ardense baksteentjes slaan we voorlopig op in de hooischuur; die krijgen vast nog een goede bestemming.