Reims in kerstsfeer

Omdat er in Reims vanaf half november tot januari elk weekend kerstmarkt is, besloten we afgelopen zaterdag een bezoek aan die stad te brengen. Omdat er een gure noordenwind stond hadden we Plutôt zijn 'trui' aangetrokken. Om niet teveel op te vallen hadden we een onopvallende, bruine uitgekozen. Het was geen overbodige luxe en nee, hij liep niet voor gek; alle honden die we in de stad tegenkwamen hadden een 'jas' aan!
De markt was gezellig en hoewel er in de binnenstad een overvloed aan restaurants te vinden was, moest je tussen 12 en 14 uur overal in de rij staan voor een plaatsje. Intussen bezochten we een levende kerststal met een ezel erin. Toen Ca Plutôt optilde voor een foto, beet die ezel haar zo hard in haar onderarm dat ze de hond bijna liet vallen van de pijn! Een foto zat er daarna helaas niet meer in.

Rondom de Cathédrale Notre-Dame waren de straten opgebroken en ook de kathedraal zelf staat momenteel in de steigers vanwege een opknapbeurt. We zijn deze keer niet in de kerk zelf geweest; dat doen we een volgende keer. Want de stad is nog geen 100 km van ons verwijderd, dus zeker een volgend bezoekje waard.

Het betere hang- en sluitwerk!

Kijk, dat zijn nou duidelijke afspraken: afgelopen week heeft de jonge Sculfort na het bezoek van dochter D en haar vrienden, zoals beloofd de bijkeukendeur en de staldeur aan de binnenkant voorzien van deugdelijk boeren hang- en sluitwerk!
Heren, dames inbrekers, leest en kijkt u even mee: het is onmogelijk geworden nogmaals bij ons onuitgenodigd binnen te komen. De oplossing is heel doeltreffend: een zware ijzeren hendel zit muurvast en bij aankomst en vertrek hoeven we alleen een moertje los of vast te draaien met een Engelse sleu....wel gloeiende, gloeiende..we zitten opgesloten want dat gereedschap is ook ontvreemd bij de inbraak!! Nou, in de winter laten we de achterdeur maar gesloten. Als in het voorjaar de verzekering heeft uitbetaald, het tuingereedschap weer is aangevuld en de picknicktafels naar buiten gaan, is het vroeg genoeg om de barricade op te heffen.

Ongewenst bezoek

Toen we woensdagavond na een voorspoedige reis in het Wolvennest aankwamen om van een welverdiend lang weekend te genieten, bleek dat anderen ons voor waren geweest: we hebben inbrekers over de vloer gehad! Al snel bleek dat ze via de geblokkeerde achterdeur waren binnengekomen en alle waardevolle tuin- en klusgereedschap hadden meegenomen, zoals de bosmaaier, een hogedrukspuit, drie boormachines, een schuurmachine, wat los gereedschap en 6 kartonnen dozen met wijn.
Ze hebben ook kans gezien in het woonhuis zelf te komen, maar daar hebben ze behalve twee zaklantaarns, niets van hun gading kunnen vinden.
Nadat de volgende dag twee agenten de schade hadden opgenomen en foto's hadden gemaakt, konden we op het politiebureau aangifte doen. Pas later ontdekten we dat de inbrekers op alle mogelijke manieren hadden getracht in huis te komen, want van één van de stalletjes aan de noordzijde van het huis was het gammele deurtje zo woest opengerukt, dat de halve muur is omgevallen. Ook zijn ze in de grote hooischuur geweest, maar die wordt zo vaak door ongenode gasten bezocht, dat we daar alleen ons hout hebben opgeslagen.
We hebben dus dit weekend nauwelijks kunnen bijkomen; er was zoveel te regelen met de verzekering etc. en we zijn er ook behoorlijk door van slag.
Dat was dus de zoveelste tegenslag dit jaar. Wat ons betreft kan 2009 niet snel genoeg achter de rug zijn; hopenlijk biedt 2010 minder pech voor ons.

Bliksem-familiebezoek

In onze herfstvakantie bezochten enkele familieleden tijdens een bliksembezoek onze boerderij. Ondanks de korte duur van het bezoek, hebben we op die ene zondag vanalles kunnen ondernemen. Na het welkom om half 11, waarbij de (ex)-tuinders twee bijzondere vruchtenstruiken voor ons meebrachten, bleef er na de koffie en champagne voldoende tijd over om op een brocante in Aubenton rond te snuffelen en een tentoonstelling te bekijken van plaatselijke handarbeid zoals kantklossen en aardewerk beschilderen.
Uiteraard werd de boerderij en de hooischuur bewonderd en kon de nieuwe heg de kritische blikken doorstaan. De zolder blijft voor de meeste bezoekers een wat griezelige onderneming; we denken dat die angst wordt gevoed doordat Lies het als rondleidster niet kan nalaten enthousiast te vertellen over de vele vleermuizen die hun uitwerpselen op de vloer achterlaten ;-))
Na een flinke gevulde maaltijd met veel knoflook(soep) en paté, vertrok het gezelschap weer om vijf uur in de middag richting Nederland.
Nelly, Piet, Carla, Ron en Joey: we vonden het reuze gezellig!

Zoek de verschillen

Het wordt tijd voor een raadsel. In deze collage zie je bovenaan-links ons erf vanaf de Zuid-westkant in de winter van 2008; rechts is van mei 2009 en onderaan zie je het resultaat zoals het op dit moment is. Als je echt niks anders te doen hebt, zoek dan de verschillen. Oja, en als je op de laatste foto ook nog Ca ergens kunt traceren, dan zou dat wel bijzonder knap zijn!

Herfstvakantie 2009

Nu de bijgebouwen zijn gesloopt, de maïs is geoogst en de heg gesnoeid, kunnen we vanaf het erf, onze blik gericht naar het zuidwesten, genieten van dit prachtige uitzicht. We boffen zo erg met het weer in onze vakanties dit jaar!
De hond Plutôt is ook helemaal in zijn element, nu hij na 8 weken dag en nacht kooirust, eindelijk vrij mag rondlopen als wij in de buurt zijn. Hij weet niet goed wat hij eerst moet doen: de katten opjagen, op en af de banken springen of Ca eens voordoen hoe je op de juiste manier een houthaard aanmaakt! Hieronder zie je de instructievideo 'Hoe start ik een goed houtvuur' van Dwergpincher Plutôt.

Streekproducten

Vanmorgen brachten we een bezoek aan Signy-le-Petit, waar een brocante was aangekondigd. Omdat het inmiddels was gaan motregenen, was het aangenamer om naar een klein overdekt marktje te gaan, waar producten uit de streek te zien en te koop waren. De rode kalkoenpaté en de kwarteleitjes lieten we op dierendag links liggen; we zagen meer in de frisse appelsap en confitures. Wel hebben we voor Plutôt in zijn bench een flink buffelhuidbot gekocht.
Op de video is te zien hoe appels tot moes worden vermalen.

Mooie nazomer

We hebben weer een heerlijk ontspannen weekend in het Wolvennest doorgebracht. Na de afgelopen hectische tijd, waarin we zorgen hadden om de dieren, konden we nu ontspannen genieten van een prachtige nazomer. De maïs is geoogst, waardoor het uitzicht weer adembenemend is.
Hoewel alles, van kolf tot steel en blad in één vloeiende beweging wordt geoogst en verhakseld tot pulp voor het fabriceren van varkensvoer, zagen we oudere mensen en kinderen de velden afstruinen om de spaarzame kolven die waren achtergebleven in emmers te verzamelen en mee te nemen. Ze parkeren daarbij hun auto's gewoon midden in het land!
Omdat het droog was heeft Ca het gras voor de winter nog eenmaal gemaaid en is het onkruid tussen de heggeplanten verwijderd. Zo ziet alles er weer strak uit; het gemaaide gras kan nu blijven liggen. We zijn best trots op onze nieuwe heg die het, zeker aan de straatkant prima heeft gedaan. Hopelijk groeit het volgend jaar zo dicht, dat de dieren niet meer plotseling de weg op kunnen rennen. Toch houden we Plutôt voortaan tijdens de tuinwerkzaamheden voor de zekerheid maar aan de lange lijn!

Afscheid

Dit weekend kregen we bericht dat Thierry, de man die afgelopen zomer Cristophe hielp bij het opknappen van onze buitengevel, plotseling aan een hartinfarct is overleden. Wij vonden hem een aardige, integere man en wensen zijn vrouw en kinderen veel sterkte.
Vlak voor de zomervakantie zijn we ook van een ander bericht geschrokken. Onze buurman, de schoolbuschauffeur, heeft in een dronken bui het nummerbord van zijn personenauto afgeplakt en is met zijn vriend en diens 7-jarige dochtertje hard over de provinciale weg langs de radar gaan rijden, om te onderzoeken of hij geflitst zou worden zonder boete te krijgen. Bij deze manoeuvre is hij tegen een boom gereden en zijn de heren uit het voertuig geslingerd. Het meisje raakte bekneld en is enkele uren later overleden. De buurman zit nu een gevangenisstraf van 4 jaar uit wegens dood door schuld. Sinds enkele dagen ziet het huis er leeg uit en nu de scholen weer zijn begonnen, zien we ook de schoolbus niet meer viermaal daags langs ons huis rijden. We hadden afgelopen voorjaar kennis met het echtpaar gemaakt en het zijn aardige jonge mensen. Je zal maar door zo'n onbezonnen actie de dood van een kind op je geweten hebben!

Geweldig weerzien!

Toen we donderdagavond laat in het Wolvennest arriveerden was het voerbakje weliswaar leeg, maar pas op vrijdagochtend om 7.00 uur was er een geweldig weerzien met onze Ragdoll Oliver! Sterk vermagerd en uitgeput mocht hij na een heerlijke blikjesmaaltijd een paar uur bijkomen op ons bed. Het beestenspul is gelukkig weer compleet!
Eén plankje in de keuken is nu ingericht als apotheek, want Plutôt slikt o.a. tranquillizers om rustig in zijn bench te blijven en Oliver blijkt een flinke blaasontsteking te hebben. Volgens de dierenarts in Hirson is deze kwaal veroorzaakt doordat we enige tijd geleden overgegaan zijn op een ander soort brokjes; raskatten zouden daar niet goed tegen kunnen. Ook de stress (van het ongeluk met Plutôt) kunnen verandering van gedrag (weglopen) tot gevolg hebben gehad. Dus hij wordt nu verwend met zijn oude vertrouwde merkbrokjes en moet de rest van het weekend binnenblijven.

Ongeluksweekend

Door het ongeluk van Plutôt is de aandacht voor het opknappen van ons Franse huis op dit moment beperkt. In gedachten zijn we wel bij het Wolvennest, want tot overmaat van ramp kwam onze Ragdoll Oliver op de vertrekdag niet opdagen. We móesten vanwege werk en de operatie van Plutôt maandagavond terug naar NL en zijn dus noodgedwongen zonder onze kat vertrokken. We hebben water en voer achtergelaten en Marlies van Chambre d'Hôte Bel Any gaat elke dag even kijken, maar het voer blijft onaangeroerd. We vrezen dat hij verdwaald is of meegenomen.
De onzekerheid over het lot van Oliver overschaduwt ons optimisme over de wonderbaarlijke genezing van ons hondje. Hij heeft de operatie goed doorstaan en moet de komende 6 weken dag en nacht in zijn bench afgegrensd worden. Gelukkig mag hij wel (verpakt) reizen, dus we kijken uit naar donderdagavond. Dan rijden we weer naar W. en hopen toch nog op een weerzien met Oliver.

Een ongelooflijk verhaal!

We kunnen het 24 uur na het vreselijke ongeluk nog maar nauwelijks geloven: Plutôt is aangereden door een auto die minstens 80 km/h reed en hij heeft het overleefd! De eerste klap (het dreunt nog steeds na in onze oren) heeft hij opgevangen met zijn linkerheup, vervolgens is hij 'gelanceerd' en 25 meter verderop op zijn kopje op de straat terechtgekomen. Daar waren kortgeleden nieuwe kleine steentjes gestrooid en die hebben overal, maar met name op zijn kopje, diepe schaafwondjes veroorzaakt. Toen we hem zo zagen liggen dachten we allemaal (Ca's vader was bij ons op bezoek) dat onze kleine Plutôt het niet zou overleven. Maar toen hij na een paar minuten een beetje bijkwam zijn we snel met de chauffeuse (onze buurvrouw) naar de dierenarts in Hirson gegaan. In de auto kwam hij weer helemaal bij en keek hij om zich heen. We konden het haast niet geloven. Zijn ene pupil was kleiner dan de andere en dat maakte ons bang voor een bloeding in de hersenen.
Uiteindelijk moest hij 24 uur in observatie blijven en bleek hij behalve de schaafwonden, een dikke lip en een beschadigd tandje ook een gecompliceerde heupbreuk te hebben. Dit moet zo snel mogelijk in een NL dierenkliniek geopereerd worden.
Omdat ons kleintje niet op ons terrein maar op de openbare weg is aangereden, kunnen we de kosten niet op de buurvrouw's verzekering verhalen. Wel heeft zij beloofd dat zij alle bewoners van de straat, die hier vaak over de slechts 2 meter brede weg met een snelheid van 80 of 90 km/u langsscheuren, gaat vertellen van het ongeluk dat zij heeft veroorzaakt en ze gaat hen vragen niet meer zo snel te rijden. Ze wil ook bij de burgemeester pleiten voor een waarschuwingsbord. Zij en de postbode waren qua snelheid de grootste wegpiraten, dat heeft ze ook verschillende keren toegegeven. We hopen maar dat zij en de anderen ervan geleerd hebben, want ondanks hun hoge rijsnelheid, zijn het stuk voor stuk sympathieke mensen en door deze affaire hebben we elkaar wel heel goed leren kennen.

Brocantes

Gedurende de zomer is er elke zondag wel ergens in de buurt een brocante. Dat zijn de plekken waar we ontdekken dat er in deze tijd van het jaar ook andere Nederlanders hun vrije tijd in 'onze' streek doorbrengen. Wij zochten al een tijdje naar een mooie klok voor op de schoorsteenmantel en hadden al enkele van deze rommelmarkten bezocht in de hoop daar een mooie te vinden die ook nog betaalbaar was.
Wij hebben echter een probleem: we kunnen niet afdingen; we hebben geen handelsgeest! Maar nu hebben we toch echt geluk gehad! Toen de verkoper de prijs had genoemd van de pendule die we op het oog hadden, bleek het bedrag in onze portemonnee niet voldoende. We lieten de klok apart zetten en gingen op zoek naar een betaalautomaat. Die was in het kleine dorpje niet te vinden. We konden geen kant op, nu moesten we wel handelen. In haar beste Frans legde Lies het dilemma aan de koopman voor: 'on manque cinq euro monsieur'! Met de opmerking dat hij die avond dan maar geen biefstuk zou eten, gaf de man de prachtige pendule voor 20 euro aan ons mee! Nou, is het geen koopje?

Eindelijk zomer!

We maken dit jaar een echte zomer mee. Al dagen bivakkeren we buiten en we genieten volop van de zon en de warmte. De boeren klagen ook niet. Omdat er tussendoor regelmatig een (onweers)bui valt, groeit alles voorspoedig. Tot eind september is ons uitzicht enigszins beperkt door de maïsplanten, maar we zijn hier ook in andere jaargetijden dus daar maken we ons niet druk om.
Familie en vrienden weten ons inmiddels ook goed te vinden en raken niet uitgepraat over de rust en de prachtige omgeving.
We hebben eindelijk ook kennisgemaakt met onze overburen. De oude dame houdt er momenteel twee weken vakantie, nadat ze door het ziekbed en het overlijden van haar man vier jaar lang niet in haar tweede huis is geweest. Zij heeft voor ons het raadsel van de donkere, vochtige en lage ruimte opgelost: haar zwager (de vorige bewoner van ons huis) kweekte als hobby 'endives', bij ons bekend onder de naam witlof. Om deze groente mooi wit te houden, moet de groei in het donker gebeuren. Het mysterie van de enge, donkere ruimte, gevuld met water en zand is hiermee eindelijk opgelost. Iemand een suggestie voor een andere bestemming?

Plaag

Over het algemeen verloopt onze nachtrust in het Wolvennest redelijk ongestoord. De hond Plutôt wil nog wel eens flink van zich laten horen als hij zich eenzaam voelt in zijn bench. Als we dit joelen negeren schikt hij zich meestal snel in zijn lot. Maar tijdens onze laatste vakantienacht voelde Ca iets op haar lijf en toen ze het van zich afsloeg en het licht aandeed, bleek het om een sabelsprinkhaan te gaan van zo'n centimeter of 10. Lies was al in dromenland, totdat het beest ook op haar voet belandde.
Ondanks de 'schoonheid' van het dier en het feit dat we niet bang zijn aangelegd, konden we door deze ongenode gast in het pikkedonker de slaap niet meer vatten. Hij maakte ook behoorlijk lawaai door steeds op en tegen de linnenkast te springen. Dus na een korte jacht, waarbij wat rondslingerend wasgoed als vangnet werd gebruikt, hebben we de sprinkhaan uit het raam gewapperd. Nu maar hopen dat hij aan zijn avontuur geen lichamelijke schade heeft overgehouden.
Bijgaande indrukwekkende foto hebben we niet zelf kunnen maken; het plaatje is via Google-afbeeldingen gevonden.

Ragdoll Roofdier Oliver

Eindelijk is het ook Oliver gelukt om een muis te vangen! In tegenstelling tot Louis, gebruikt onze ragdoll zijn vangst niet als aanvulling op zijn door ons verstrekte kattenvoer. Voor de weekhartigen: de prooi die door ons in eerste instantie werd aangezien voor een mol, werd hier weliswaar door de kat als oefenmateriaal gebruikt, maar had op dat moment al de geest gegeven.
Sinds die dag vinden we elke ochtend één of meer, dode (spits)muizen op het erf; Oliver vangt, doodt en speelt ermee en laat de restanten achter voor de liefhebbers. Zelfs de hond heeft er al een met huid en staart verorberd!

Rust op het erf

Toen eind vorige week de oude bulldozer opnieuw de geest had gegeven, zagen we de bui al hangen: dit wordt wéér een vakantie met werklui over de vloer. Gelukkig was het te vervangen onderdeel deze keer sneller gevonden, zodat we zaterdag afscheid konden nemen van Jean-Marie en zijn familie: de sloopklus is geklaard.
We zijn niet dolenthousiast over het resultaat omdat het wegwerken van het puin de nodige problemen heeft opgeleverd en alle funderingen van de gebouwen zijn blijven liggen.
Maar voorlopig genieten we van het uitzicht (op dit moment enigszins beperkt door de hoge maïsplanten, maar dat is tijdelijk) én van de rust! 's Morgens heerlijk uitslapen en overdag geen koffievisite, lawaai en dieseldampen meer.
Op de collage deze keer de gebouwen die zijn blijven staan. Doordat de hooischuur vanaf een andere kant kan worden gefotografeerd, is duidelijker te zien hoe groot deze is ten opzichte van het woonhuis!
Het weer is wat wisselvallig, maar dat geeft ons de gelegenheid elk vertrek in huis eens grondig van spinnenwebben, stof en zand te ontdoen.

Resultaat van het zandstralen

Nu eindelijk alle bijgebouwen met de grond gelijk zijn gemaakt, kunnen we vanaf een andere plek opnames maken van het woonhuis. Dit is de zuidkant van het huis na het zandstralen. Te zijner tijd worden de cementen voegen vervangen door voegen die deels kalk bevatten en zodoende het vocht kunnen reguleren, zodat de muren in huis droger zullen blijven.

Huisvlijt

Na wat voorbereiding in de vorm van recepten zoeken op internet en het aanschaffen van lege jampotten, heeft Lies de aalbessenoogst omgezet in een flink aantal potten confiture. Tot onze verbazing waren de grote groene kruisbessen gedurende de tien dagen van onze afwezigheid, allemaal verorberd door slakken en vogels. Vreemd genoeg hadden ze de rode soort links laten liggen, waardoor er voor ons toch nog een pondje overbleef. Ook die zitten inmiddels veilig achter jampottenglas.

Monnikenwerk

Nadat de oude verf d.m.v. zandstralen was verwijderd, slijpen Christoph en Thierry op dit filmpje de hardnekkige restanten cement van de steentjes. In deze hitte de zuidgevel bewerken was geen pretje, zeker omdat steentje voor steentje onder handen moest worden genomen!

Identiteitsverwarring

Het zal niemand zijn ontgaan dat wij sinds een paar maanden in het bezit zijn van een Dwergpincher. Althans, dat dachten WIJ. Zelf is Plutôt een heel andere mening toegedaan. Op de eerste plaats vindt hij dat hij ONS bezit. Bovendien: een Dwergpincher? Zelf denkt hij soms een Dobermannpincher/waakhond te zijn, dan weer een oververmoeide baby, een sloper, een boerenknecht, een washandje, een speelkameraad, een hardloper, sprinter en hoogspringer, een acrobaat, een clown of een scheidsrechter.
Door deze veelzijdigheid is hij nu al niet meer uit ons leven weg te denken!

Metamorfose buitengevel

Tijdens onze afwezigheid heeft de zuidkant van het huis een ware metamorfose ondergaan! Christoph zelf is nog niet zo tevreden over het resultaat; hij gaat de komende tijd de restanten cement op de stenen te lijf met een slijptol. Hoewel er veel 'koelwater' wordt gebruikt tijdens het werk, zit alles buiten en binnen onder een dikke laag stof en zwart zand.
Toen Lies gisterenmiddag haar beroemde knoflooksoep aan het bereiden was (met open raam want er is hier geen afzuigkap), beklaagde Christoph zich via zijn GSM bij zijn vrouw: "C'est une vraiment torture ici"; er wordt hier iets gekookt waarbij het water me in de mond loopt dus. Afijn we zullen hem straks trakteren op het smakelijke resultaat! Hij heeft het meer dan verdiend!

Visite!

Sommige vrienden en familieleden hebben ons Wolvennest al met eigen ogen mogen aanschouwen. Het logeren is nog wat improviseren omdat we maar over één slaapkamer beschikken. De zolder is niet geschikt om er de nacht door te brengen; in de winter te koud en als de zon schijnt is het er van de hitte niet uit te houden.
Maar bij mooi weer is het wel gezellig om buiten te picknicken. Een afwasmachine missen we niet; de afwas is met z'n allen binnen een mum van tijd weggewerkt!

Opknappen buitengevel

Broer en schoonzus P en J waren gisteren nog maar net vertrokken toen Christoph begon met de enorme klus om de buitengevel te zandstralen. De hele dag heeft met een kleine onderbreking van een half uur voor de middagpauze, het aggregaat staan snorren zodat hij de steentjes één voor één kon bewerken. Vooral de dikke cementlaag, die ooit bedoeld was om de door insecten leeggegeten lemen voegen te vullen maar en-passant ook over de steentjes zelf is gesmeerd, zorgt ervoor dat hij slechts 10 vierkante meter per dag onder handen kan nemen. Ook het op- en afbreken elke dag kost de nodige tijd omdat zijn apparaten hier niet buiten kunnen blijven staan vanwege de kans op diefstal.
Christoph hoopt begin volgende maand (als onze grote vakantie begint) helemaal rond te zijn, waarna Jean-Marie (van beroep metselaar) aan het eind van de zomer kan beginnen met het uitsteken van de oude voegen om alles van nieuwe voegen te voorzien in een frisse zandkleur. We houden ons er nog maar niet mee bezig of bovengenoemde planning stand zal houden.

Vakantiegangers

Tijdens het Hemelvaartweekend heeft dochter D. met zeven van haar dispuutgenoten uit Leiden een aantal dagen op onze boerderij gelogeerd. Ze hebben er duidelijk veel plezier aan beleefd en sommigen hebben het erf met hand en tand verdedigd. Toen Jean-Marie met Nicole zijn gereedschap uit de schuur op kwam halen, hebben ze keurig genoteerd wat hij meenam. Zelfs het nummerbord van hun auto werd in hun geheugen opgeslagen.
Meiden, wij vonden het ook geweldig dat jullie er waren! Jullie hebben onze reserve tegen het verhuren van ons huis volledig weggenomen!

Wild!

We hebben het zeker verdiend dit prachtige weer tijdens onze Pinkstervakantie. Ook de dieren genieten volop van de vrije natuur om ons heen. Zo zag Ca onze zwarte kat Louis laatst een jonge haas naar de achterkant van het erf
slepen. Daar verdween hij met zijn buit en pas 2 dagen later zagen we hem terug! Intussen vond hond Plutôt wel wat restanten, zoals een hazenachterpootje en -staartje.
Het muizenvangen laat Louis intussen aan de hond over, die ze echter niet opeet, maar strategisch neerlegt en eroverheen rolt, om zijn hals te voorzien van een heerlijk muizenparfum!

Nieuw zicht vanaf de weg

Bij de aankoop van ons huis in de winter van 2008, zag het erf er vanaf de weg zo uit. Alle bijgebouwen staan daar nog overeind.

Bijna anderhalf jaar later is het erf zelf nog een puinhoop, maar vanaf de weg is nu duidelijk te zien dat het zonder die gebouwen een stuk fraaier oogt. Op dit moment genieten we weer van een korte vakantie. In de week van 8 juni a.s. gaat Christoph starten met het reinigen van de buitengevel. Hopelijk is dat karwei gedaan vóór de lange zomervakantie. Voor de zekerheid heeft hij ook een sleutel gekregen en kan hij voor de oostkant van het huis gebruik maken van de nieuwe buitenkraan. Fijn vooruitzicht dat voor de verandering eens iets wordt opgebouwd in plaats van afgebroken!

Afronden sloop en start nieuw project

We hebben de voortgang van de sloop al een aantal weken niet vermeld omdat het e.e.a. stagneerde, maar toen Ca vorige week een paar dagen alleen met Plutôt in de boerderij verbleef bleek de nieuwe 'bûle' van Jean Marie toch zijn diensten te hebben bewezen bij het neerhalen van de twee hangars/koeienstallen. Wel ging er regelmatig een aantal werkuren verloren bij het opstarten van het op 'Placemarché.fr' aangeschafte apparaat. Vele vrachtwagens met puin zijn er met Nicole achter het stuur van het erf gereden. We hebben geen idee van de eindbestemming, maar daar maken we ons maar niet meer druk over.

Via Jean Marie hebben we kennis gemaakt met iemand die de buitengevel gaat zandstralen. Om tot een goede offerte te komen heeft hij een kleine vierkante meter aan de zuid- en westhoek van het huis bewerkt. Het gaat een grote klus worden (hij schat 18 werkdagen), vooral omdat er ooit veel cement is gebruikt bij het afdichten van scheuren; dat zal er allemaal af moeten. De man is restaurateur van beroep en hij liet enthousiast zien dat de onderkant van de gevel uit oude rivierstenen bestaat. Tijdens onze korte Pinkstervakantie kunnen we de start van zijn werk meemaken.

Een prachtig voorjaar

Nederland heeft dit voorjaar te maken met lange periodes zonder regen. Op onze stek in Frankrijk is dat niet het geval. We treuren daar niet om want dat geeft de nieuwe heg en de andere aanplant de kans wortel te schieten. Voorlopig kan Plutôt nog gemakkelijk heen en weer door de heg, maar heel voorzichtig zien we hier en daar een bescheiden bloem of blad.
Rondom het erf heeft Gregory zo te zien weer maïs geplant. Verder zien we dit seizoen overal de bekende gele koolzaadvelden
Het lukt ons al aardig tijdens de wandelingen de verschillende soorten aanplant te herkennen.

Wandeling door het dorp

Deze vakantie hebben we gemerkt dat de komst van onze hond Plutôt ons de gelegenheid biedt om eindelijk kennis te maken met de buren. Tijdens het wandelen is hij altijd aanleiding tot het openen van een gesprek. Enkele honderden meters verderop aan de weg staat een groepje van 3 huizen. Met één gezin hebben we nu kennis gemaakt; zij huren sinds 2 jaar huisnummer 4. Het blijkt dat ook de andere twee woningen (huisnummers 3 en 6) van dezelfde eigenaar zijn en ook deze bewoners huren hun huis.
Nog verderop woont een gezin waarvan zoon Xavier afgelopen winter Fabrice heeft geholpen met het snoeien van onze bomen.
Op één van onze wandelingen hebben we wat foto's gemaakt in de oude dorpskern van het dorpje W. Ons dorp vormt het hoogste punt van het departement Aisne. Op de collage is een gerestaureerde wasplaats te zien en een voorbeeld van een deels opgeknapte buitenmuur met de bekende rode baksteentjes uit deze streek.

Tegenvaller(s)

Tegen beter weten in hoopten we dat tijdens onze afwezigheid de rest van de sloopklus was geklaard. Dat bleek niet het geval. Wel hebben we bericht gekregen van het kadaster dat we volgende week een ambtenaar kunnen verwachten die de vorderingen komt controleren. Er moet namelijk een nieuwe kadasterkaart gemaakt worden. Maandag maar even langs de Mairie.

Ik vrees dat we wat te cynisch zijn geweest over de preoccupatie met ziektes van de Fransen, want nu heeft bij Ca het noodlot toegeslagen: ze kampt na een tandartsbehandeling vorige week met een dikke, zeer pijnlijke kaak. Dus dat betekent: rust houden, de wandelschoenen uittesten en paracetamols slikken. Intussen vermaken de katten zich opperbest tussen de puinhopen en kluift Plutôt fanatiek op een mergpijp nadat deze eerst dienst heeft gedaan als ingrediënt voor de pot au feu.

Een mysterie opgelost

Vorig voorjaar hebben we een nieuw gasfornuis laten plaatsen. Uiteraard hebben we hier niet de beschikking over aardgas, maar een propaangasfles, buiten het huis opgeslagen, voldoet ook prima. Maar na verloop van tijd verbaasden we ons erover dat de gasflessen niet aan te slepen waren. Om de paar weken een pan soep trekken, een pizza warmen in de oven of een paar pannenkoeken bakken en hup...weer een gasfles leeg! Inmiddels was de derde fles aangesloten en nauwelijks gebruikt en weer: geen gas meer in de fles. Dit vroeg om een grondige inspectie en: ja hoor we roken een gaslucht uit de buitenleiding die de dikke muur in liep. Daar bleek dus een lek te zitten. Loodgieter Sculfort bracht uitkomst: het lek werd zonder kosten gedicht. Dat mocht ook wel want achteraf gezien heeft hij blijkbaar verzuimd bij het aansluiten van het nieuwe fornuis de toevoer van gas op lekken te controleren!

Wapenstilstand

Ons laatste bezoek aan W. was van korte duur; vanwege een familiereünie in Amsterdam bleven we maar drie dagen in Frankrijk. Omdat het onafgebroken regende, hebben we geen werklui gezien. Wel kwam Jean-Marie melden dat hij afgelopen week niet was opgeschoten met de sloop vanwege zijn asbestlongen maar dat hij de komende week alles zou afmaken met zijn pas aangeschafte 'bûle'. We gaan er van uit dat het hier een bulldozer betreft, waarmee hij de rest in één keer kan omhalen en een diep gat kan graven om de restanten puin in te storten. Hoewel hij met zijn zoon 12.000 baksteentjes heeft schoongebikt en verkocht, blijkt voor het overige puin geen plaats meer in de gierput.
Omdat we door het slechte weer veel binnenshuis bleven, hebben de dieren noodgedwongen vrede moeten sluiten. Uiteraard hebben we snel een foto gemaakt toen Plutôt en zwarte Louis gezamenlijk profiteerden van Ca's warme lijf.

Strand en Coepelduynen

Al eerder heb ik hier verteld hoe bevoorrecht we zijn om zowel in Nederland als in Frankrijk te wonen in een prachtige omgeving. Voor frisse lucht hoeven we nooit ver te gaan. Omdat we de laatste vijf jaar zonder hond door het leven gingen, en doordat we het druk, druk, druk hadden, hebben we weinig van het strand en de duinen genoten.
Met Plutôt halen we onze schade flink in. 1e Paasdag maakten we samen een 2-uur durende wandeling via het park, de duinen, het strand, de trap van Rinus, achter langs de Berghstichting en langs het ruimtevaartcentrum Esa/Estec. Intussen lekker de tijd nemend om te graven, nieuwe hondenvrienden te maken, vogels op te jagen en konijnen- en paardenkeutels te eten (Plutôt, niet ondergetekende)!

Trage vorderingen

Na tien dagen afwezigheid (jaja, er moet tussendoor ook nog betaald werk verricht worden) is ook het 'melkhuisje' grotendeels door de slopershamer gevallen. Op de collage is het veranderde uitzicht vanuit de voordeur en de aanblik vanaf de straat duidelijk te zien.
Het gaat allemaal wat traag, maar dat heeft te maken met de recycling van het puin. Alles wordt netjes verdeeld in soorten materiaal: een houtstapel voor eigenaren van allesbranders, ijzer voor de handel, schone steentjes voor de restaurateur, nog bruikbare deuren voor een goeie vriend, goten en regenpijpen voor het herstellen van onze eigen dakgoten rondom de hooischuur en puin om putten te dempen en ons erf op te hogen.
Jean-Marie wil onder geen beding het puin laten afvoeren in camions. Wat die lui durven te rekenen voor het besturen van een vrachtwagen met puin vindt hij belachelijk! Dus wat hij verder voor manieren gaat verzinnen om het erf puinvrij te krijgen is ons een raadsel, maar we zijn er inmiddels aan gewend dat hij te zijner tijd een oplossing voor het probleem zal vinden.

Voor en na de val

Wie wat bewaart heeft wat. Het is een beetje puzzelen, maar tussen de opgeslagen foto's zijn nog exemplaren te vinden die de situatie vóór de sloop weergeven. Hier een afbeelding die we bij de aanvraag voor de sloopvergunning in viervoud moesten toevoegen. Dus voor onze trouwe 'volgers': twee plaatjes van voor en na de sloop van de geitenhokken-varkenskraamkamer-berenstal-opslagruimte.

Van onderuh......!!!!!!

En dan...:"Lies, kom snel..de muur gaat om!" Precies op tijd om de val van de aanbouw van het 'melkhuisje' op film vast te leggen.
Hierna werd op vrijdagmiddag de drukke werkweek afgesloten met een glaasje. Het was een volle boel aan de picknicktafel: slopersfamilie, tuinman met vrouw en kinderen, kopers van afgebikte steentjes...en als klap op de vuurpijl stopte er een auto naast het erf met daarin de vorige eigenaresse (87 jaar!) en haar dochter. Na het uitwisselen van wat beleefdheden lieten ze zich overhalen hun oude huis te betreden. Per slot van rekening waren zowel moeder als dochter in ons huis geboren en getogen. Het deed de oude dame zichtbaar goed toen we vertelden dat we erg 'content' en 'heureux' waren met haar propere huis.
De aanblik van de sloop werd haar al snel teveel en toen ze aangaf naar huis te willen, wensten we hen een goede reis terug naar Reims, waar zij vlak bij haar dochter in een prachtig luxe appartement van haar laatste levensfase geniet.

De heg is geplant

Bij vertrek uit K zaten we in de auto ingebouwd tussen de heggeplanten en de huisdieren. Toen Ca de eerste dag van de vakantie het voorwerk had verricht met schep en houweel, en Laurent de heg had geplant aan de straatkant, bleken er nog zoveel planten over te zijn, dat nu ook de Noordzijde van het erf met een heg is afgescheiden. Op het filmpje zijn de vorderingen goed te volgen. Ca's handen hebben deze keer het nodige te verduren gehad, maar het prachtige weer maakte veel goed. Doordat we deze vakantie dagelijks werklui over de vloer hadden, gaat het spreken en verstaan van de Franse taal ons inmiddels steeds beter af. We hebben met de vrouwen streekgerechten uitgewisseld en keren ruim voorzien van Jean-Marie's zelfgeteelde prei-uit-de-klei huiswaarts.
De komende dagen zal het hier regenen, afgewisseld met zon. Dat lijkt ons een uitstekende start voor de nieuwe heg!

Minder schaduw

Volop bedrijvigheid tijdens deze zonovergoten vakantie. We moeten wel erg wennen aan de wat theatrale manier waarop men hier uiting geeft aan lichamelijke ongemakken. Vandaag moet Jean-Marie naar het ziekenhuis voor een longscan (vermoeden we). Met veel gebaren en verwijzingen naar de aangedane plek wordt hiervan al enkele dagen melding gemaakt. We glimlachen er maar eens om en hebben hem uitgebreid sterkte toegewenst. De vraag is of er vandaag nog wel gewerkt gaat worden, want zijn zoon lijdt uiteraard even hard mee.
Overigens wordt er op andere dagen hard doorgewerkt. We beginnen te merken dat de bijgebouwen erg veel zon tegenhielden. Tussen de bedrijven door en na werktijd genieten we volop van de rust, de voorjaarsgeluiden van vogels en de prachtige sterrenhemel!

Hulp uit onverwachte hoek

Sinds de grote snoei afgelopen winter, lag er nog een fikse stapel snoeihout op de stookplaats te wachten op droge dagen. Nu er ook nog sloophout bijkwam en de slopers de stookplaats de komende week nodig hebben om de gierput die eronder ligt te dempen met sloopafval, werd het hoog tijd eens flink de fik te steken in die enorme houtberg.
Nadat Ca zeven uur sjouw- en bukwerk had verricht en een geschroeide haardos had opgelopen, kon Plutôt het niet langer aanzien. Hij besloot zijn bazinnetje een 'pootje' te gaan helpen. Nouja, helpen, het gaat om het idee hè!

Voorjaarsvakantie

Vanmiddag zijn we voor een korte voorjaarsvakantie in W aangekomen. Na een voorspoedige reis draaiden we de wagen volgeladen met heggestruiken, huisdieren, kleding en proviant het erf op. Daar hoorden we Jean-Marie en zijn zoon druk in de weer met slopershamers en drilboren.
Wegens de aanhoudende regen en een sterfgeval in de familie hadden ze de afgelopen week tijdens onze afwezigheid niet veel kunnen doen. Desondanks hier ter vergelijking twee foto's, waarvan de eerste is gemaakt in mei 2008 en de laatste vanmiddag.

Stenen bikken

We hebben onze vrije dagen weer nuttig besteed. Terwijl de slopers de steentjes schoonbikten en te koop aanboden, groef Ca over een lengte van 35 meter een spoor door het gras ter voorbereiding van het planten van de heg. Vooral dat laatste was een zware klus, want onder de grasplaggen zaten verschillende soorten stenen muurvast in de grond. Met de pikhouweel van de slopers lukte het uiteindelijk. Gelukkig bood Jean-Baptiste aan deze week met een apparaat de gleuf breder en dieper te maken.
Laurent kwam zaterdagavond toch nog opdagen. Hij gaat de bestaande heg zaterdag onder handen nemen en helpt dan met het planten van de nieuwe heg.
Lies maakt intussen lange wandelingen met Plutôt en houdt zich bezig met de opvoeding van die kleine draak, want hoogstwaarschijnlijk heeft die 'vlo' dat in België nauwelijks gekregen. Vooral de jacht op katten moet hem nodig worden afgeleerd!

Start van de sloop

Eindelijk! Bijna een jaar na de voorbereiding van de sloop, zijn onze slopers Jean-Marie en zijn zoon Jean-Baptiste gestart met de 'demolition'. We kunnen het nog nauwelijks geloven. Het oorspronkelijke sloopbedrijf deed niet moeilijk toen we hun offerte alsnog afwezen, toen bleek dat voornoemde vader en zoon het karwei voor de helft van de prijs wilden aanpakken. Overigens regelt moeder Nicole het vervoer en de financiën.
We kunnen de werkzaamheden op de voet volgen, want vanaf eind volgende week zijn we 10 dagen vrij.

Een nieuwe huisgenoot

Zo, onze nieuwe huisgenoot heeft onze harten en ons leven behoorlijk op z'n kop gezet. Plutôt's eerste avond in W was een gedenkwaardige. Door alle ophef bleek dat Lies haar handtas met alle waardevolle papieren in het asiel in Oostende had achtergelaten! De terugreis naar K was dus een knappe rit van 6 uur via de Belgische kust midden door de avondspits via Brugge-Gent-Antwerpen-Rotterdam-Den Haag. Maar alledrie de beesten in hun mandjes achterin gaven geen kik. Zelfs Louis had dit keer geen last van wagenziekte.
Nu bestaat het leven even uit: zindelijk maken en wennen aan alleen zijn. Vooral dat laatste gaat prima!
Komende woensdag vertrekken we met de beestenkaravaan weer richting W. Daar hopen we een begin van de sloop aan te treffen en gaan we het planten van een heg aan de straatkant voorbereiden. Deze keer zal Plutôt ons bij het buitenwerk vergezellen want hij wijkt geen meter van onze zijde.

In de ban van Plutôt

Sinds gisteren zijn we in het trotse bezit van een dwergpincher genaamd Plutôt. Hij is geboren op 10 november 2008, dus het is nog een pup. Hij moet nog veel leren maar het is een erg slim beestje en...niet bang voor de katten.
Zijn vorige domicilie was het asiel van Oostende. Zijn roze prinsessenhalsbandje met diamanten is inmiddels verruild voor een stoere bruine leren met héél veel gaatjes.
We staan op het punt terug te keren naar K., dus de kennismaking is kort. Wordt vervolgd!

Gewijzigde watertoevoer

Door de langdurige vorstperiode heeft het lang geduurd voordat de watermeter verplaatst kon worden en de nieuwe toevoer via de kelder kon worden aangelegd. Dus na een afwezigheid van 4 weken konden we vanmorgen bij daglicht de nieuwe loop fotograferen. In de winter het water afsluiten is niet nodig want de leiding zit een paar meter diep onder de grond en de kelder is vorstvrij.
We hadden ook genoeg tijd om e.e.a. te bewonderen want vanaf 9 uur vanmorgen zitten we te wachten op Laurent die rond die tijd de heg zou komen snoeien. Vanavond maar even bellen bij wie het misverstand deze keer ligt!

Toegankelijk gemaakt

Ook de achterkant van het erf is gedurende de afgelopen anderhalf jaar erg veranderd. Bij het bezichtigen van de aankoop in september 2007 was het niet mogelijk achter langs het huis en de hooischuur/koeienstal te lopen. Dat deel was geheel overwoekerd met doornstruiken, bomen en brandnetels. Door effectieve onkruidbestrijding en het kappen en rooien van de bomen en struiken is alles nu veel toegankelijker geworden. In de volgende film/video is dit resultaat goed in fases te volgen.

Huisbrandolie

Het duurde even, maar op maandagmiddag, vlak voor onze terugreis naar NL, draaide de grote tankauto onze oprit op. Binnen een kwartier was er 1000 liter huisbrandolie geleverd en met een cheque afgerekend. De levering zou op de vrijdag ervóór plaatsvinden, maar die dag hebben we vergeefs gewacht. Na ons telefoontje naar DMS op zaterdagochtend werd het zonder verklaring of excuus verzet naar maandagmiddag. Ja, we zijn op de hoogte van Franse afspraakgewoontes, maar perfectionisten als we zijn blijven we toch wat moeite houden met deze 'Franse slag'.

Tot onze opluchting was de hoeveelheid olie die uit de tank stroomde exact correct, en daarmee was alles voor ons weer naar tevredenheid opgelost. En nu maar hopen dat we er wat langer plezier van mogen beleven.