zaterdag 29 augustus 2009

Ongeluksweekend


Door het ongeluk van Plutôt is de aandacht voor het opknappen van ons Franse huis op dit moment beperkt. In gedachten zijn we wel bij het Wolvennest, want tot overmaat van ramp kwam onze Ragdoll Oliver op de vertrekdag niet opdagen. We móesten vanwege werk en de operatie van Plutôt maandagavond terug naar NL en zijn dus noodgedwongen zonder onze kat vertrokken. We hebben water en voer achtergelaten en Marlies van Chambre d'Hôte Bel Any gaat elke dag even kijken, maar het voer blijft onaangeroerd. We vrezen dat hij verdwaald is of meegenomen.
De onzekerheid over het lot van Oliver overschaduwt ons optimisme over de wonderbaarlijke genezing van ons hondje. Hij heeft de operatie goed doorstaan en moet de komende 6 weken dag en nacht in zijn bench afgegrensd worden. Gelukkig mag hij wel (verpakt) reizen, dus we kijken uit naar donderdagavond. Dan rijden we weer naar W. en hopen toch nog op een weerzien met Oliver.

zondag 23 augustus 2009

Een ongelooflijk verhaal!

We kunnen het 24 uur na het vreselijke ongeluk nog maar nauwelijks geloven: Plutôt is aangereden door een auto die minstens 80 km/h reed en hij heeft het overleefd! De eerste klap (het dreunt nog steeds na in onze oren) heeft hij opgevangen met zijn linkerheup, vervolgens is hij 'gelanceerd' en 25 meter verderop op zijn kopje op de straat terechtgekomen. Daar waren kortgeleden nieuwe kleine steentjes gestrooid en die hebben overal, maar met name op zijn kopje, diepe schaafwondjes veroorzaakt. Toen we hem zo zagen liggen dachten we allemaal (Ca's vader was bij ons op bezoek) dat onze kleine Plutôt het niet zou overleven. Maar toen hij na een paar minuten een beetje bijkwam zijn we snel met de chauffeuse (onze buurvrouw) naar de dierenarts in Hirson gegaan. In de auto kwam hij weer helemaal bij en keek hij om zich heen. We konden het haast niet geloven. Zijn ene pupil was kleiner dan de andere en dat maakte ons bang voor een bloeding in de hersenen.
Uiteindelijk moest hij 24 uur in observatie blijven en bleek hij behalve de schaafwonden, een dikke lip en een beschadigd tandje ook een gecompliceerde heupbreuk te hebben. Dit moet zo snel mogelijk in een NL dierenkliniek geopereerd worden.
Omdat ons kleintje niet op ons terrein maar op de openbare weg is aangereden, kunnen we de kosten niet op de buurvrouw's verzekering verhalen. Wel heeft zij beloofd dat zij alle bewoners van de straat, die hier vaak over de slechts 2 meter brede weg met een snelheid van 80 of 90 km/u langsscheuren, gaat vertellen van het ongeluk dat zij heeft veroorzaakt en ze gaat hen vragen niet meer zo snel te rijden. Ze wil ook bij de burgemeester pleiten voor een waarschuwingsbord. Zij en de postbode waren qua snelheid de grootste wegpiraten, dat heeft ze ook verschillende keren toegegeven. We hopen maar dat zij en de anderen ervan geleerd hebben, want ondanks hun hoge rijsnelheid, zijn het stuk voor stuk sympathieke mensen en door deze affaire hebben we elkaar wel heel goed leren kennen.

zaterdag 15 augustus 2009

Brocantes

Gedurende de zomer is er elke zondag wel ergens in de buurt een brocante. Dat zijn de plekken waar we ontdekken dat er in deze tijd van het jaar ook andere Nederlanders hun vrije tijd in 'onze' streek doorbrengen. Wij zochten al een tijdje naar een mooie klok voor op de schoorsteenmantel en hadden al enkele van deze rommelmarkten bezocht in de hoop daar een mooie te vinden die ook nog betaalbaar was.
Wij hebben echter een probleem: we kunnen niet afdingen; we hebben geen handelsgeest! Maar nu hebben we toch echt geluk gehad! Toen de verkoper de prijs had genoemd van de pendule die we op het oog hadden, bleek het bedrag in onze portemonnee niet voldoende. We lieten de klok apart zetten en gingen op zoek naar een betaalautomaat. Die was in het kleine dorpje niet te vinden. We konden geen kant op, nu moesten we wel handelen. In haar beste Frans legde Lies het dilemma aan de koopman voor: 'on manque cinq euro monsieur'! Met de opmerking dat hij die avond dan maar geen biefstuk zou eten, gaf de man de prachtige pendule voor 20 euro aan ons mee! Nou, is het geen koopje?

maandag 10 augustus 2009

Eindelijk zomer!

We maken dit jaar een echte zomer mee. Al dagen bivakkeren we buiten en we genieten volop van de zon en de warmte. De boeren klagen ook niet. Omdat er tussendoor regelmatig een (onweers)bui valt, groeit alles voorspoedig. Tot eind september is ons uitzicht enigszins beperkt door de maïsplanten, maar we zijn hier ook in andere jaargetijden dus daar maken we ons niet druk om.
Familie en vrienden weten ons inmiddels ook goed te vinden en raken niet uitgepraat over de rust en de prachtige omgeving.
We hebben eindelijk ook kennisgemaakt met onze overburen. De oude dame houdt er momenteel twee weken vakantie, nadat ze door het ziekbed en het overlijden van haar man vier jaar lang niet in haar tweede huis is geweest. Zij heeft voor ons het raadsel van de donkere, vochtige en lage ruimte opgelost: haar zwager (de vorige bewoner van ons huis) kweekte als hobby 'endives', bij ons bekend onder de naam witlof. Om deze groente mooi wit te houden, moet de groei in het donker gebeuren. Het mysterie van de enge, donkere ruimte, gevuld met water en zand is hiermee eindelijk opgelost. Iemand een suggestie voor een andere bestemming?

zondag 2 augustus 2009

Plaag

Over het algemeen verloopt onze nachtrust in het Wolvennest redelijk ongestoord. De hond Plutôt wil nog wel eens flink van zich laten horen als hij zich eenzaam voelt in zijn bench. Als we dit joelen negeren schikt hij zich meestal snel in zijn lot. Maar tijdens onze laatste vakantienacht voelde Ca iets op haar lijf en toen ze het van zich afsloeg en het licht aandeed, bleek het om een sabelsprinkhaan te gaan van zo'n centimeter of 10. Lies was al in dromenland, totdat het beest ook op haar voet belandde.
Ondanks de 'schoonheid' van het dier en het feit dat we niet bang zijn aangelegd, konden we door deze ongenode gast in het pikkedonker de slaap niet meer vatten. Hij maakte ook behoorlijk lawaai door steeds op en tegen de linnenkast te springen. Dus na een korte jacht, waarbij wat rondslingerend wasgoed als vangnet werd gebruikt, hebben we de sprinkhaan uit het raam gewapperd. Nu maar hopen dat hij aan zijn avontuur geen lichamelijke schade heeft overgehouden.
Bijgaande indrukwekkende foto hebben we niet zelf kunnen maken; het plaatje is via Google-afbeeldingen gevonden.