Kerst 2008

Een kleine impressie van een geslaagd kerstfeest in Nederland!
De laatste maanden waren we vaak in Frankrijk te vinden tijdens onze vrije dagen. Tussendoor vliegt de tijd en is elk gezinslid druk bezig met studie, werk en sociaal leven. Dan is het heerlijk om even tijd vrij te maken voor elkaar en bij te praten, te feesten en gezellig samen te zijn.

De mooiste satellietfoto

Eindelijk, precies een jaar na de aankoop, hebben we een scherpe satellietfoto gevonden van ons Franse bezit. Ons erf ligt aan de Zuidwestkant van de weg. Alle losse gebouwtjes aan de Zuidkant gaan dus tegen de vlakte. Het geheel is aan de Noord- en Zuidkant 'rechtgetrokken', maar grofweg kun je zeggen dat de weilanden aan de zij- en achterkant van het erf toebehoren aan boer Gregory. De foto is duidelijk in de zomer gemaakt en de grote bomenrij aan de Noordkant is nu dus drastisch uitgedund.
Bij de links is onder de naam Satellietfoto Géoportail de website in zijn geheel te bekijken. Het vraagt wat geduld want het duurt even voordat de foto zichbaar wordt.

Hirson in kerstsfeer

Tijdens ons verblijf in W. gaan we minstens eenmaal richting Hirson. Dat is de dichtsbijzijnde grote gemeente. We doen daar onze boodschappen bij de Auchan, bezoeken voor de zoveelste keer de drukke Orangewinkel of regelen bij de Trésorie onze gemeentebelastingen. Ook hebben we al een bezoek gebracht aan de plaatselijke Gendarmerie.
Midden in het dorp staat een kunstwerk in de vorm van één of meer grote stoelen. Die worden qua versiering steeds aangepast aan een feest of seizoen. Deze keer mag de kerstman er op een slee vanaf glijden. Toen we wat sfeerfoto's hadden gemaakt bleek dat een groot gebouw op de achtergrond door een fikse brand was getroffen!
Tijdens de feestdagen blijven we in K. We moeten allebei werken en de kerstdagen zijn voor gezin en familie.
We wensen alle bloglezers gezellige feestdagen en een gezond en voorspoedig 2009!

Eerste vorst!

Het klopt inderdaad: in de zomer is het hier 4 grader warmer en in de winter 4 graden kouder dan in K. Toen we donderdagavond aankwamen was het buiten -3 en in huis slechts +10 graden. Vooral Oliver was verontwaardigd: hoe kun je me 4 uur 'ophokken' in een reismand om me vervolgens in zo'n ouwe kouwe boerderij te dumpen! Hij blies en sloeg naar ons als we langs hem liepen. Gelukkig houdt hij dat humeur niet lang vol. Eenmaal op schoot bij de haard is het leed snel geleden.
Ook deze keer laten de snoeiers het afweten; het hout is vast te glad om in stukken gezaagd te worden. Of de tractor doet het niet bij deze temperatuur. Maar daarom niet getreurd: het laatste weekend van 2008 in LDF genieten we van de volle maan en de oorverdovende stilte, met een spelletje, een biertje of glühwein. Zo zijn we goed uitgerust voordat de feestdagen beginnen!

Terrasverrassing

Vorig weekend hebben we geen houthakkers over de vloer gehad. De reden van wegblijven is ons niet duidelijk, maar Ca ging zelf aan de slag. Er waren weer genoeg twijgen naar de stookplaats te slepen en toen de baggerplaats onder aan het talud vrij was van takken, ontdekte ze dat er onder de laag humus een betonnen bodem zichtbaar werd! Dat wordt dus even de bezem erover zodra het droog is et voilà het ontbijtterras is klaar!
Op de foto's is onder het karrenspoor het grijze beton zichtbaar. We zullen wel tot hoogzomer moeten wachten met het ontbijt want voorlopig is het nieuwe terras uitsluitend met kaplaarzen te bereiken!

Snelle actie

Dat was een verrassing: precies op de afgesproken dagen zijn tijdens onze afwezigheid de asbestdaken verwijderd en afgevoerd! Er was geen rommel achtergebleven. Alleen aan de verse bandensporen in de bagger konden we zien dat er gewerkt was.
We hadden gehoopt dat de sloper nu het karwei kon afmaken, maar eerst moet het waterleidingbedrijf nog de watermeter verplaatsen die in één van de te slopen gebouwen zit. Dus wachten we op de rekening van Veolia (waterbedrijf) die eerst voldaan moet zijn voordat ze aan de verplaatsing beginnen (zucht!).
Het wordt echt tijd dat het erf van een omheining voorzien wordt, want we merken steeds dat er ongenode gasten hier rondzwerven tijdens onze afwezigheid. We zien dat aan schuurdeuren die bij terugkomst openstaan, terwijl we zeker weten dat we ze bij vertrek goed afgesloten hadden. We ontdekten bij het maken van foto's dat in één van de gebouwen een vuur is gestookt! Maar een definitieve afsluiting van het terrein kan pas gemaakt worden als de sloop achter de rug is.

100ste blog! Asbestdaken

Sinds vorig jaar houden we dit weblog bij en we zijn er best trots op dat dit al weer de 100ste bijdrage is. Het ritme van werken en ontspannen bevalt erg goed. Vooral Ca maakt momenteel roerige tijden mee op haar werk en ze kijkt er steeds naar uit om in Frankrijk te kunnen 'bijtanken'.


Het is al weer enige tijd geleden dat we een update hebben gegeven van de sloopwerkzaamheden. Dat heeft nogal wat voeten in aarde gehad, maar uiteindelijk hebben we via Henk V. (Ardennengoed.nl) een dakdekker gevonden die deze week op officiële wijze drie asbestdaken komt verwijderen. Daarna is de sloper bereid de rest van de bijgebouwen met de grond gelijk te maken.

Op de foto's de 'varkenskraamkamer' met open schuifdeur waarop een dak van asbest zit en de 'hangars' (voor- en achterkant) met asbest daken en plafond.

Kale gekapte bomen

Dit weekend heeft Fabrice zijn hele familie (broer, oom, neef en echtgenote) aan het werk gezet, zodat de bomen op het taluud gesnoeid en gekapt konden worden. Het was een gevaarlijk en zwaar karwei, maar met veel resultaat.

Ca stond vandaag alweer vroeg paraat om de stammen in hapklare brokken te verwerken en op te stapelen. Wanneer de werklui na een middagpauze van minstens 3 uur langzaamaan het werk weer oppakken, kunnen ze hun ogen nauwelijks geloven en zijn ze vol bewondering over haar doorzettingsvermogen en het resultaat.

Steeds meer resultaat

De laatste bramenstruik werd met een grijper in 5 minuten 'weggewerkt'. Wendy, de 10-jarige dochter van Fabrice had vakantie en doet niets liever dan haar vader helpen op de tractor. Een oude zware boomstronk werd met ander kaphout gestort op de stookplaats en vervolgens in hapklare brokken gezaagd en op de stapel 'brandhout 2010' geplaatst.
Het weer was die dag prima. Jammergenoeg was het de laatste van onze herfstvakantie 2008.

Doe-het-zelven

Ondanks het mooie, droge weer heeft Fabrice zich vorige week alleen op donderdag en vrijdagochtend voor het snoeien gemeld. Zijn oom kwam hem helpen, zodat hij de hogere takken in de bak van zijn tractor af kon zagen.
Ca stapelde het gesnoeide hout op en kliefde de grotere stukken. Het ziet ernaar uit dat we zoveel eigen hout overhouden, dat we voor volgend jaar geen extra haardhout hoeven te kopen. Dat compenseert mooi de kosten van het snoeien.
Aangezien vandaag zowel Fabrice als de slopers het lieten afweten, hebben we samen alle dunnere takken verzameld, wat een enorme brandstapel opleverde. Als de Fransen het niet zo nauw nemen met hun afspraken, steken we zelf de handen wel uit de mouwen!

Collectors item

Eindelijk was het zover: Fabrice had tijd en zin gevonden om het nodige snoeiwerk aan te pakken. We bewonderden eerst uitbundig zijn tractor-uit-het-jaar-kruik en knikten begrijpelijk toen hij meldde dat deze 65-jaar oude machine voor geen prijs te koop was.
We zouden willen dat Fabrice net zo zuinig was op zijn eigen gezondheid; hij ziet er grauw en moe uit en hij heeft de hele dag een brandend shagje in zijn mondhoek hangen, waardoor hij ernstiger puft en steunt dan zijn lievelingstractor! Mais, alors! Hij heeft gelukkig in Ca een prima medewerker gevonden, want Laurent schijnt bevangen te zijn door 'la gripe'. Op deze manier moet er toch schot in de zaak komen.

Weldadige rust

Alweer bijna een week geleden begon onze eerste herfstvakantie in W. Omdat we in het donker arriveerden ontdekten we pas de volgende dag dat we ons volledige uitzicht terughadden: de maïs was geoogst! We genieten volop van de prachtigste herfstkleuren.

Deze week komen Fabrice en Laurent snoeien en ploegen en hopenlijk wordt een start gemaakt met de sloop van de bijgebouwen in onze aanwezigheid.

Intussen maken we ons niet druk: we slapen uit, lezen en internetten wat, maken een wandeling, stoken de haard nog eens op en kokkerellen als we zin hebben. De wintertijd is ingegaan. De 'langzaamaan-modus' is ingeschakeld!

Schamele oogst

De opbrengst uit de moestuin is dit jaar nog vrij beperkt gebleven. Met uitzondering van deze ene paprika was de rest van de oogst te verwaarlozen. Ach, het levert zo behalve wat vitamine ook nog een aardig stilleven op. En oefening baart kunst. Wacht maar tot volgend jaar!

Begin van de herfst

Eindelijk een mooie dag voor een herfstwandeling in het 'Forêt de St. Michel'. Zo op een zaterdag aan het eind van een natte zomer is het daar prachtig. Op zondag wagen we deze wandeling niet want dan is het bos van september tot maart het domein van de jagers. Onze burgervader schijnt er ook bedreven in te zijn.
Toen we laatst bij het burgemeesters-echtpaar op bezoek waren vertelde hij voor acht dagen met zijn vrouw een vakantie in Tunesië gepland te hebben in oktober. Ze keken er erg naar uit, echter: acht dagen in het buitenland betekende twee zondagen niet jagen en hij verwachtte dat hem dat zwaar zou vallen. Terwijl hij dit vertelde keek hij wat ontdeugend naar zijn vrouw, maar aan haar blik was duidelijk te merken dat de boeking al definitief was!

Verplaatste waslijn

We hebben toch een nadeel ontdekt van het slopen van de bijgebouwen. De waslijn zal sneuvelen. Maar waar gaan we de was dan drogen de komende tijd? De zolder is geen optie; die is in beslag genomen door vleermuizen die het schone goed maar met hun uitwerpselen zouden besmeuren. Nee, dan de multifunctionele hooischuur: heerlijk droog en schoon en het tocht er behoorlijk. De waslijn werd snel verplaatst en van schone was voorzien.

Het werk gaat door

Toen Fabrice laatst een nieuwe voorraad haardhout kwam brengen liep hij nog behoorlijk slecht, doordat hij afgelopen zomer bij het klussen zijn onderbeen had gebroken. Hij was echter al wel in staat wat lichte klusjes te doen. Wij hadden drie klemmende deuren die afgeschaafd moesten worden. Daar had hij een spaarzaam mooie droge dag voor uitgezocht.
Een tafel en een oud kleed werden her en der vandaan gehaald. De klus was snel geklaard en tijdens een kopje koffie hebben we al plannen gemaakt voor de herfstvakantie. Samen met zijn copain/tuinman Laurent heeft hij wilde plannen voor het snoeien van de bomen en het omploegen van het erf. In zijn fantasie ziet Fabrice zichzelf al bezig met het aanleggen van de prachtigste terrassen. Doucement, Fabrice, maar je enthousiasme is wel aanstekelijk.

Pijnlijk!

Het afgelopen weekend is er weer veel gebeurd (waarover later meer). Maar zondag 5 oktober was een dag die we liever snel vergeten. Ca ging met de auto naar St. Michel om vers stokbrood te halen. Hiervoor moet ze een stukje door het bos. Daar werd ze verrast door een kleine ree die van links vanuit het bos tegen de zijkant van haar auto sprong en daarbij onmiddellijk zijn nek brak.
Nadat ze hem voorzichtig aan de kant van de weg had gelegd kroop ze nog wat bibberig achter het stuur om bij thuiskomst op verhaal te komen bij de haard. Toen ze daar een nieuw houtblok op gelegd had en het deurtje weer gesloten had, kwam Oliver nieuwsgierig zó dichtbij om te kijken wat ze deed dat hij zijn neus aan het gietijzer brandde! Wat een rampdag, en het was nog wel de dag na dierendag!

Ander uitzicht

De sloopvergunning is binnen! Begin volgende maand komt Mr. Marage (de slopert) ons uitzicht blijvend wijzigen. Als we nu vanuit de salon naar buiten kijken is dit wat we zien. Daar gaat dus verandering in komen. De asbest daken worden keurig afgevoerd en voor de rest mogen we met het puin doen wat we willen. Grotendeels wordt de gierput gedempt met het beton. De originele rode Ardense baksteentjes slaan we voorlopig op in de hooischuur; die krijgen vast nog een goede bestemming.

Warm hooi

Nadat een oplettende lezeres ons had gewezen op de kwalijke gevolgen van het eten van pasgemaaid gras voor de vier gevoelige koeienmagen, besloten we het gras voorlopig op te slaan in een van de vele droge schuurtjes. Dat namen de dames ons niet in dank af: zij verzamelden zich hongerig aan het hek zodra ze de grasmaaier hoorden. Maar we waren onvermurwbaar! Toen het opgehoopte verse gras in de schuur begon te broeien, hebben we het uitgespreid op de plaats van onze toekomstige composthoop.
Louis had zich al een dag lang niet laten zien; hij houdt niet van veranderingen, dus toen het bezoek terug was naar Nederland zijn we op onderzoek uitgegaan. Lopend langs de nieuwe composthoop zagen we opeens een zwart bolletje. Hij keek niet op of om: dit was zijn nieuwe warme slaapplaats!

Bezoek met smaak

 

Afgelopen weekend kregen we bezoek van onze vrienden A en J met zoon en schoondochter. Ze hadden een week in Zuid-Frankrijk doorgebracht in een camper. Na de nodige omwegen belandden ze via Reims op onze boerderij. Omdat het inmiddels donker was geworden, hebben we het bezichtigen maar voor de volgende dag bewaard.
Nadat de magen waren gevuld met Pot-au-Feu, kwamen de meegebrachte lekkernijen aan bod: eerst een espresso met aardbeientaart (eigenlijk te mooi om aan te snijden!) en daarna proostten we buiten onder een prachtige sterrenhemel met een glas rose champagne op een gezonde toekomst.
Volgens zeggen sliepen de gasten in hun camper voor het eerst sinds hun vakantie aan één stuk door ('wat is het hier heerlijk stil!'), zodat ze uitgerust de terugreis konden maken.

Maaien

De aanschaf van de nodige apparaten voor het bewerken van het gras op ons erf, is zeker de moeite waard geweest. Doordat 2008 een extreem natte zomer was, moesten we iedere keer op z'n minst 2 dagen in het 'groen' ploeteren.
Rondom ons erf is in het voorjaar maïs geplant en zoals je ziet heeft dat een flinke groeispurt doorgemaakt. Elke morgen lopen we een rondje over ons erf en doordat er veel onkruid definitief is verdwenen ontstaan er steeds nieuwe doorkijkjes.
De avonden worden al flink koud; de thermometer in huis komt niet hoger meer dan 13 graden. Dus de houtvoorraad begint al wat te slinken. Maandag komt Fabrice een nieuwe lading brengen voor de houthaard. Zo kunnen we het gebruik van de centrale verwarming met stookolie zo lang mogelijk uitstellen, want die prijzen zijn inmiddels ook behoorlijk gestegen.

Enkels verzwikken

Sinds de zomer laten we overdag steeds de achterdeur openstaan en de voordeur gesloten. Dit scheelt aanmerkelijk in het aantal vliegen binnen. Bovendien hebben we (nog) geen klompen of laarzen in poezenformaat kunnen vinden, dus lopen de katten hun pootjes lekker schoon via varkensstal-fietsenhok-bijkeuken.
Deze oplossing had echter een groot nadeel: er lagen behoorlijk wat grove stenen voor de achteringang langs de hooischuur, met als gevolg dat we al verschillende keren verzwikte enkels opliepen. Maar daar hebben we het volgende op gevonden.
Nadat het onkruid was verwijderd en de losse stenen via de kruiwagen elders op het erf in een karrenspoor waren gestort, zijn de overgebleven 10 zakken grind voor de achteringang uitgespreid.
Kijk: dat ziet er al stukken beter uit! Alleen denken we erover het grind voor de rest van de oprit maar in Frankrijk te bestellen en te laten storten, aangezien die 10 zakken slechts een paar vierkante meter bedekten.

Onbekende overburen

We hebben al eens gemeld dat we buren hebben. Het huis staat aan de overkant van de smalle weg, aan de Noordwest kant van ons huis. We hebben nog geen kennis gemaakt met de eigenaren/bewoners, want de eigenaresse is in het najaar overleden en haar enige dochter woont in Parijs en heeft geen interesse in een 2e huis op het platteland. Wel komt er om de week een grote transitbus voorrijden van een tuinonderhoudsbedrijf. Dan worden er wat werklui met tuingereedschap uitgeladen en binnen een half uur is de klus geklaard en vertrekken ze weer.
We vroegen ons wel eens af wat ze met het afgemaaide gras deden. Daar kwamen we laatst achter toen we op ons eigen erf het hoge gras maaiden: daar lagen flinke hopen kort gras in! We hebben het maar aan de koeien gevoerd, tegelijk met ons eigen gemaaide gras. Want GFT-afvalbakken of takkenwagens bestaan hier niet. Hier gaat alles op de brandstapel (of op het erf van de buren blijkbaar)!

Voor sterke magen!

Het moest er toch een keer van komen: een foto van Louis op heterdaad betrapt. Wat is het toch moeilijk om zwarte dieren goed te fotograferen! Als we met de bosmaaier verschillende delen van het erf hadden gekortwiekt waren de muizen behoorlijk in paniek en kon Louis ze bij de vleet vangen. Er is ook een filmpje waarop hij de zoveelste muis verorbert, maar dat wil ik de weekhartigen onder jullie niet aandoen.

Ca heeft er zin an!

Na het ontbijt gaf Ca aan dat ze vandaag lekker aan de slag ging met haar nieuwe gereedschap. Ze liet zich niet ontmoedigen door de zoveelste regenachtige dag: er is hier altijd wat te doen! Tijdens wat gesleep met regentonnen ontdekte ze een paar overhangende dikke boomtakken die met de nieuwe lange snoeischaar mooi verwijderd konden worden. Dat ging vlot, maar bij de 2e tak brak de schaar in tweeën. Met grote onschuldige ogen en druipende haren liet ze de schade zien. Ocherreme, gelukkig was het een goedkope merkloze aanbieding; die zijn gewoon niet berekend op Ca's kracht!

Kennismaking met de postbode

Kortgeleden hebben we persoonlijk kennisgemaakt met de plaatselijke postbode (le facteur) die dagelijks langsscheurt. Tot nu toe toeterde hij bij het langsrijden als de luiken open zijn en hij de auto zag staan. Maar daarin is verandering gekomen sinds we een telefoon- en internetaansluiting hebben. Hij draait nu zijn gele Renaultje regelmatig ons erf op om ons post van France Telecom en Orange te overhandigen.

Hierbij heeft hij ons de traditie uitgelegd van de jaarlijkse uitreiking van de nieuwe 'calendrier' aan het eind van ieder jaar. Het duurde even voor het kwartje bij ons viel, maar ik geloof dat we het uiteindelijk goed begrepen hebben. De sleutelwoorden waren: ik kom langs...on boit un peut (dan drinken we wat) en dan nog iets van het geven van 'monnee' (kleingeld). Toen het hem duidelijk werd dat we wat moeite hadden om dit gebruik te bevatten, stelde hij voor het bezoek al aan het eind van november bij ons te plannen, dan kon hij er de tijd voor nemen!

Modelreiziger

Wat een kwart Primatour al niet teweeg kan brengen! Zonder problemen doorstond Louis de heen- en terugreis. Bij aankomst nog wat wankel op zijn pootjes rende hij onmiddellijk naar de bloembakken buiten om zijn dorst met regenwater te lessen. De rest van de dagen was hij van 's morgensvroeg tot 's avondslaat in de weer met het vangen en verorberen van muizen in alle soorten en maten. Regelmatig nam hij er één mee naar binnen om ons (en Oliver) onder luid gemiauw het muizenvangen 'aan te leren' (vrij naar Midas Dekkers).

Speciale datum

Het leek ons een prima datum ((08-08-'08) om vandaag eens een bezoek te brengen aan de hoofdstad van de Franse Ardennen (departement 08) Charleville-Mézière.
Voor die gelegenheid zouden er wat festiviteiten in de stad zijn, maar die hebben we overdag niet kunnen ontdekken. Charleville-Mézière deed ons denken aan Maastricht met die brug over de Meuse. Tussen de buien door hebben we toch nog wat foto's kunnen maken met steeds wisselend wolkenpatroon.

Plattelandsdieven

Het zou vreemd zijn als we geen teleurstellingen zouden ondervinden tijdens ons Franse avontuur. Zo is het de laatste tijd steeds spannend als we richting W. gaan of we alles nog wel aantreffen zoals we het de laatste keer hebben achtergelaten.
In het voorjaar hebben we steeds goedkope zakken grind vanuit Nederland meegenomen, zo'n 4 zakken van 25 kilo per keer. Uiteindelijk hadden we er 19, netjes opgestapeld op het erf. Maar niet voor lang dus: 9 zakken zijn gestolen! Ons erf is nog helemaal open omdat de slopers de ruimte moeten hebben. Tot die tijd sluiten we de achterdeur af door aan de binnenkant een oude ladder en antieke zeis klem tegen de trap te zetten (niet doorvertellen hoor!) en slaan we géén kostbare spullen op in b.v. de hooischuur (zegt het voort zegt het voort!;))
Vanmiddag ontdekten we dat de zelfbouw-picknicktafel gelukkig nog op zijn plek stond (nee, we vertellen niet waar we die verstopt hadden)!

Ontdek je plekje

Voor de regelmatige bezoeker worden de collage's misschien wat saai, maar voor ons zijn ze waardevol om vast te leggen. Hier een verzameling opnames van de noord-oost en achterkant van het huis met de aangebouwde hooischuur.
Omdat we binnenkort rondom de dakgoten willen laten repareren was het noodzakelijk vooral op die plekken het hoge onkruid te verwijderen. We keken onze ogen uit: nog meer stalletjes en hokjes kwamen tevoorschijn, de dakgoten worden soms ondersteund door balken en er groeien hele vlierbesbomen uit de muur!
De erfafscheiding is nu duidelijk zichtbaar, de koeienstal blijkt ook een zij- en achteruitgang te hebben en we maken al plannen om het deel dat met hout is afgezet om te toveren tot een buitenkeuken. Als onze dromen over een tig-aantal jaren zijn gerealiseerd, zullen we nog eens met weemoed terugkijken op deze collage uit het prille begin.

Poezenvakantie

Ook Oliver en Louis genoten ieder op hun eigen manier van een welverdiende vakantie. Oliver wijdde onmiddellijk de nieuwe koelkast in door er bovenop te gaan liggen. Hij bleef steeds bij ons in de buurt en keek met bewondering naar Louis die dagelijks op muizenjacht ging om zijn vangst vervolgens voor onze neus te verorberen.
's Nachts waren ze veilig binnen; ze hadden een prima boeren-katten-leven. Wel zullen we voor Louis anti-wagenziektetabletten moeten gaan scoren want we hebben zelden een dier gezien dat zo doodziek wordt van het reizen met de auto!

De 1e zomervakantie in Frankrijk zit erop

We hebben een heerlijke vakantie in ons huis doorgebracht! Het meest opvallend is de metamorfose die de tuin heeft ondergaan! Nadat dus zoveel onkruid was verdwenen (zie het vóór/na verschil op de collage), bleek er een aalbesstruik vol vruchten achter te schuilen. Daar hebben we dankbaar van geproefd, net als van de enige braamstruik die tot het najaar mag blijven staan. De kruisbes- en paprikaplant komen van de kweker en mogen straks het onkruid gaan vervangen.

Vrij baan voor het slopersgilde

Na bijna 3 weken verblijf in W. zijn er 2 klussen geklaard. Door Ca is met behulp van de bosmaaier (maar grotendeels handmatig) het hele erf onkruidvrij gemaakt. En eindelijk is de telefoon- en internetverbinding een feit.
We weten nu alles van de zeer giftige berenklauw (niet te verwarren met het onschuldige duizendblad en fluitekruid), de witte en paarse klaver, het breedbladige weegbree, de hoogstelige zuring, maar vooral van alles wat prikt en steekt, zoals brandnetel, distel, wilde roos, meidoorn en verontwaardigde mieren!
Dit alles verbleekt echter bij de metershoge bráámstruiken! Vele tientallen vierkante meters hiervan zijn onder Ca's handen bezweken en uiteindelijk via de brandstapel gereduceerd tot twee kleine hoopjes as.
Helemaal rondom alle gebouwen zijn de stekels nu verdwenen en kunnen de slopers tenminste zién wat er gesloopt moet worden.

Vakantie!

De was is aan kant, instructies voor de achterblijvers liggen klaar, de katten zijn geënt: we gaan er een paar weekjes tussenuit! Net als Oliver op de foto hoeven we even helemaal niets. We gaan relaxen, met de nieuwe bosmaaier aan de slag, de sloper wegwijs maken, wandelen, toeren, zonnen, lezen, zwemmen, kortom: de komende 3 weken geen blog. La Douce France nous arriverons!

Nieuwe ramen

Dat was echt nodig! De oude ramen zijn vervangen door hardhouten met dubbelglas. Het oude hout bestond op bepaalde plekken alleen nog maar uit stopverf, wat er ook al spontaan uitviel; een ruit was al gebroken en bij het zemen van de binnenkant ontstonden strepen aan de buitenkant! Dat kon zo niet langer. Tijdens onze afwezigheid is hard gewerkt en de klus is prima uitgevoerd!

Snel gewend

Dit filmpje maakten we op de eerste dag na aankomst de vorige keer. Na wat door het huis geslopen te hebben, nestelde Oliver zich op zijn gemak op de bank en bij het knapperende houtvuur begon hij zich uitgebreid te wassen. Nooit verwacht dat hij zich zo snel thuis zou voelen!

(On)verwachte kennismaking

Tot onze verrassing besloot de eigenaar van de grond rondom ons erf van zijn tractor te stappen om kennis met ons te maken. Jammergenoeg is zijn naam ons ontschoten; die vragen we de volgende keer opnieuw. Het is een vriendelijke jongeman van 28 jaar die (nog) in een aangrenzend dorp woont met zijn (van oorsprong Friese) vriendin en zoontje van 2 jaar. Als we het goed begrepen hebben, heeft hij plannen om voor zijn gezin een huis op zijn land te bouwen, achter de bomenrij verderop in de straat. Hij heeft kennelijk een gemengd bedrijf want hij bezit ook nog 200 koeien. Het was een waardevolle ontmoeting die zeker een vervolg zal hebben.
Wel aangekondigd was een bezoek van dochter D. met haar vriend en familie uit Den Haag. Ze waren een weekend in de Belgische Ardennen en hadden daar een wild kanoavontuur beleefd. Ons bezoek uit Nederland is tot nu toe vooral sprakeloos bij het zien van de gigantische hooischuur die aan ons huis vastzit. Die heeft in hun en onze fantasie al verschillende 'bestemmingen' gekregen: een theater, een oefenruimte voor een band, een opslagplaats voor caravans, een feestzaal etc. Iedereen die ook een voorstel wil doen is welkom; we doen de schuur voorlopig nog niet weg!

Een 2e thuis

Een pak van ons hart: het experiment is geslaagd, want beide katten voelen zich als een vis in het water in hun (en ons) 2e huis. Halverwege de heenreis had Louis het wat moeilijk. Dat bleek uit de kwalijke geuren die ons vanaf de achterbank bereikten. Maar dat probleem was snel na aankomst opgelost en -geruimd. Oliver deed zijn ras eer aan: hij liet alles gelaten over zich heenkomen en bleef lange tijd vanuit het portiek de boel gadeslaan. Op de vertrekdag terug naar huis werd het nog even spannend omdat die kleine zwarte duivel de omheinde tuin van de buren interessanter vond. Uiteindelijk dwong zijn hongergevoel hem op tijd naar huis, waarna de terugreis zonder noemenswaardig protest verliep.

Een beetje meer

Nadat de laatste verf was opgedroogd en we al een wandeling van ruim twee en een half uur achter de rug hadden (we waren maar net voor donker binnen...de afstand wat onderschat), besloten we de volgende dag met de auto op zoek te gaan naar het grootste meer in onze omgeving: het Lac des Vieilles Forges. Het bleek een prachtig groot meer te zijn, omgeven door enorme bossen. Verschillende watersporten zijn er te beoefenen, zoals zwemmen, kanoën, zeilen etc. Er is ook een camping in de buurt. Dat wordt genieten deze zomer! Morgen vertrekken we weer. Omdat we in W. niet over een TV beschikken hopen we de EK-voetbalwedstrijd Nederland-Frankrijk a.s. vrijdagavond ergens in een openbare gelegenheid tussen de Fransen te kunnen meebeleven!

Laatste verfklus klaar!

Zo, voorlopig genoeg geklust: tijd voor ontspanning! Nu al het verfwerk is gedaan, kunnen volgende week de katten mee. Dat werd wel tijd want uit protest is Louis vorige week 5 dagen zoek geweest. Komende week worden ze geënt en dan maar hopen dat bij de grensovergang België-Frankrijk niet opeens douane uit de bossen opduikt, want eigenlijk moeten er 30 dagen tussen de enting en het vervoer zitten.

Sloopvergunning

Afgelopen zaterdag hadden we een afspraak met Henk V. die met de eigenaar van een sloopbedrijf een kijkje kwam nemen op ons erf. Terwijl hij de boel observeerde en wij onze wensen kenbaar maakten, kwam ook de burgemeester ons erf op. Na de nodige vormelijkheden vroeg hij Ca met hem mee naar zijn huis te gaan omdat daar een sloopvergunning in 3-voud klaar lag, die ingevuld diende te worden. Ook moesten er foto's in 3-voud worden bijgevoegd plus een kadasterkaart in 3-voud met daarop aangegeven welke gebouwen op de nominatie stonden gesloopt te worden.
Gelukkig hielp Henk ons een handje door het e.e.a. voor ons te vertalen. Deze week stuurt de sloper een offerte. Afhankelijk van de beraamde kosten kunnen we dan beoordelen of we deze zomer al van een weids uitzicht kunnen genieten, want zeg nou zelf: zonder deze gebouwen zouden we nog meer plezier kunnen beleven aan deze prachtige wolkenluchten!